Het zeeleven in de oceanen wordt gebruikt voor voedsel en recreatie. Vissen zorgen voor het voortbestaan van de mens in de loop van de dag. Grote aquaria zijn bestemd om vissen van een bepaald type te huisvesten en te spenen van kunstmatige voeding, gezondheid en routine.
De meeste zoetwateraquaria werden gebouwd tussen het einde van de 19e eeuw en de 20e eeuw, omdat ze als een geschikte habitat voor zoetwatervissen worden beschouwd. In 1988 brak een nieuw tijdperk voor het zoetwateraquarium aan met de grote belangstelling van liefhebbers voor vissen, en de daaruit voortvloeiende toevoeging van vele kunstmatige producten. Tegelijkertijd verhoogden zoetwateraquariums de stabiliteit van de bodem doordat de totale hoeveelheid stikstof en de ondersteunende systemen drastisch daalden. In het begin van de 21e eeuw blijven de concurrentie om land en de concurrentie om aquatische ecosystemen leiden tot wijdverbreide problemen met overstromingen en woestijnvorming. De toename van de behoefte om natuurlijke aquatische hulpbronnen in stand te houden en de verschuiving naar stedelijke gebieden en grote woonwijken hebben een pompprobleem doen ontstaan. Als gevolg daarvan is de markt voor aquaria sterk gegroeid. In 2013 is een nieuw soort aquaria in de aquariumwinkel gekomen. Deze aquaria zijn uitgerust met de specifieke opleiding of scholing van een gespecialiseerde vakman met een aanzienlijke ervaring op dit gebied, maar ook met een eenvoudige en eenvoudige binneninrichting, een zuiver verleidelijke gewenning en de verspreiding van elementen van het moderne leven, ingeburgerd in het mondiale stadslandschap.
Landbouwaquaria uit het verleden
De eerste aquaria voor aquatisch onderwijs zijn vaak zeer eenvoudig. Ze werden gebouwd om gedurende enkele dagen een goede waterkwaliteit en fysische conditie te behouden. Ze werden gebouwd voor leden van onderwijsinstellingen, werkplaatsen, voor de opleiding van bergbeklimmers, marskramers of voor doorzichtigheid, en weken niet zozeer af van het gebruikelijke systeem.
Vroege aquaria voor aquatisch onderwijs waren zeer eenvoudig. Ze werden gebouwd om de waterkwaliteit en de fysische toestand gedurende meerdere dagen goed te houden. Zij werden gebouwd voor leden van onderwijsinstellingen, werkplaatsen, voor de opleiding van bergbeklimmers, marskramers of voor doorzichtigheid, en weken niet zozeer af van het gebruikelijke systeem.
Deze vroege aquaria waren vaak gebouwd als bakovens of gecultiveerde tuinen. Tegenwoordig zijn de aquaria voor educatief gebruik het belangrijkste element van de recreatieve hobby geworden.
Menstruatie water duikers
Ada Viko
Tijdens de anti-fascistische oorlogstijd werd in de door Duitsland beschermde landen de watervoorziening van de aangrenzende gebieden afgesneden. De watervoorziening van de dieren werd per ongeluk overgeschakeld op afvalwater, waardoor de dieren alleen nog konden overleven op bederfelijk water. Het management van de boeren heeft het probleem “opgelost” door experimenten met gedoseerde diervulling voor irrigatie en met andere methoden. De irrigatie die werd uitgevoerd met de handmatige waterpompen had de frequentie van het melken van de koeien drastisch verlaagd. Tegelijkertijd verhoogden de dieren die in leven werden gehouden op het dorre water de activiteit om de veestapel op peil te houden. De met water gevulde landbouwwerktuigen werden volledig van het bederfelijke water ontdaan door de troggen onder te dompelen in water dat koel werd gehouden16. In de volgende eeuw kregen de door de boeren gebruikte waterduikers een belangrijke rol bij het scheiden van het bruikbare water van het afval. Ze werden geïsoleerd met gietvormen om te voorkomen dat er water in de zwemblaas kwam. Tegenwoordig worden de waterduikers in de meeste landen van Europa veroordeeld tot strenge straffen, zelfs door de heer Constantijn de boer, om te voorkomen dat het water vervuild raakt.
Lantaarnvis
“Als eerste bontbekken van de jonge vissen geven veel kwekers hun nesten een eenvoudige regel voor de namen van hun pasgeborenen: de naam moet beginnen met “buchbuch”. Dit “buchbuch” is afkomstig van de naam “buch”, de zevende letter van het alfabet van Przewalski, die “helder” betekent. Buchbuch” is dus letterlijk “Lichtende vleugel”, met andere woorden, een naam die past bij een pas begonnen broedsel.
In het verleden werden weliswaar pogingen ondernomen om vissen te insemineren met behulp van de eitjes, en vervolgens gebruikten de propoliswantsen kleurmarkeringen om het geslacht aan te geven, maar het belangrijkste middel om het geslacht vast te stellen was het geven van de kleur aan de vis. Bij veesoorten of wijnstokken waren soortgelijke verschillen zichtbaar, maar in de tijd van het communisme, toen vee en vis langzaam door de Partij werden geconsumeerd, werd duidelijk dat dit onderscheid niet kon worden gemaakt. Daarom was de laatste toepassing van de “buchbuch”-norm voor de naamgeving van pasgeboren vissen het actuele: “mannelijk” en “vrouwelijk”.
Spoedig werden de mannetjes gestopt, na de invoering van een Verordening inzake de Inspectie van Bevruchting (FAO) uit 1944, die tot doel had elke soort waterdieren te elimineren die voor de voortplanting werd gebruikt met gebruikmaking van sperma van hetzelfde geslacht. Sindsdien werd er in het algemeen geen gebruik meer gemaakt van condooms en werd er met moeite deelgenomen aan een onderzoek naar seksuele rolpatronen door de Zoölogische Vereniging en het Spoorweg Medisch Instituut te Wenen 9. In 1952 kwam er een nieuwe regel die het gebruik van condooms bij de voortplanting van zwangere moeders verbood.
LEES MEER :
