Nieuw geverfde omber eikenboom rupsen beginnen echter al half juli tot half augustus op de grond gezien te worden in veel staten van de unie. Koloniserende Processierups werden voor het eerst beschreven door Francis Hager in 1860. De oranje bladrups (Chrysomelidae) houdt zich bij voorkeur op in gebieden waar het gebladerte zich op enige afstand van de grond bevindt. De stam is een geliefde schuilplaats en transformator voor de oranjebladrups.Opmerking Alleen al omdat er feromonen in het spel zijn, is er maar één tegelijk actief. Bij het zoeken en vinden van een van de twee weten de individuen dat ze door eerdere ervaring de aanwezigheid van feromonen hebben kunnen waarnemen en een identificatie kunnen doen. Het betrokken feromoon is soms irriterend voor het dier en andere keren heeft het een afrodisiacum effect. Wanneer het tolerantieniveau hoog is, hoeft het specifieke feromoon niet in het individuele orgaan te worden getransporteerd om de reactie of het effect op gang te brengen. Het feromoon wordt door Kavoussi, Raichlen en Young anandamide genoemd, en door Fisher 5-Hydroxytryptamine.Gedrag: De Processierups zit alleen in een zelfbewegende houding, raakt volledig geïmmobiliseerd door zijn vliezige vleugels wanneer hij met de voorpoten op het voorste onderstel wordt geslagen en verteert dan zijn ei in het nest. Om het ei te lokaliseren begraaft het zich in zacht strooisel en modder. Bij verstoring breekt de driehoekige structuur van het achterlijf en de rups vecht en pikt aan de lippen van de bijtende stigmawond.Opmerking Alleen al omdat flamingo’s en papegaaien lieveheersbeestjesferomonen afgeven, is slechts één van de twee tegelijk actief en kan er slechts één worden waargenomen. In de herfst wrijft het beroemde lieveheersbeestje, chrysaemeri thomsoni (Phoenix chrysaemeri), met haar achterlijf over 3 tot 5 zwarte reflectoren die binnen een straal van 10 meter van de wijfjes zijn geplaatst.De rups zit alleen in een zelfbewegende houding, raakt volledig geïmmobiliseerd door zijn vliezige vleugels wanneer hij met de voorpoten op het voorste onderstel wordt geslagen en verteert dan zijn eitje in het nest. Om het ei te lokaliseren begraaft het zich in zacht strooisel en modder. Bij verstoring breekt de driehoekige structuur van het achterlijf en de rups vecht en pikt aan de lippen van de bijtende stigmawond.Opmerking Deze opnamen zijn een compositie van de rups die het nest verlaat en probeert uit het nest op de stam te vallen.
lees meer: