Dan wordt er een ander paard gestuurd om ze naar een veilige, veilige plek te brengen om te eten. Het is als een natuurlijke roofdier / prooi relatie.
Terwijl een paard getraind wordt om deze dingen te doen, lijkt het gesprek te gaan over prestatie-aspecten van het paard. Er is meestal een reeks vaardigheids- of gedragstesten die met de training gepaard gaan, om te zien of het paard hiertoe in staat is.
Vaak is er een gevoel van verlies als dit deel van de training wordt afgebroken. Vaak zullen paarden uit frustratie een driftbui krijgen omdat ze het als oneerbiedig zien tegenover hun Familiesoftware. Er is echter een hoek van het internet gewijd aan paarden psychologie. Zij weten wat er echt aan de hand is wanneer paarden door ruiters in elkaar zijn geslagen, en daarom doen zij veel aanbevelingen aan de paardentrainer zonder consequenties.
Ik ga hier niet in detail treden, aangezien er zeer nauwe banden schijnen te bestaan tussen paardencoachingbedrijven en het internet. Ik zal kort enkele van de problemen beschrijven die ik heb gehad.
** Toen ik begon met het trainen van paarden in het veld, kwam ik programma’s van paardencoaches tegen. De programma’s aangeboden door paardencoaches was eigenlijk goed in sommige opzichten. Die gingen over paardengedrag met paarden op dezelfde manier als sommigen van ons zouden gaan over pilates met. De video’s waren niet erg duur, en er waren geen studies die aangaven dat paardencoaching methoden niet effectief waren.
De veehouders stelden echter vragen, en die vragen waren specifiek voor de paardeneigenaars. Er was echter een beetje een stigma verbonden aan paardencoaches. Veel mensen die gebruik hadden gemaakt van paardencoaching kregen het gevoel dat er iets onbehoorlijks aan was. Paardencoaches veronderstelden soms dat zij iets anders gebruikten dan het werkelijke gebruik, terwijl zij in werkelijkheid niets anders gebruikten dan (voor de meeste paarden zijn statistieken beschikbaar) gewone trainingsmethoden.
Toen ik begon bij Lake Superior, hadden we wel paardencoaching. Er was zeker een stigma, maar in ieder geval was er een poging om te helpen en ons een manier te geven om te reageren op een probleem dat we tegenkwamen als we de vragen die we hadden beantwoordden. Dit leidde tot beter gedrag voor onze paarden, maar ik zag dit altijd als obsessief gedrag. In het begin, hoewel ik niet het gevoel had dat ik de paarden actief schaadde, had ik het gevoel dat ik een deel van hun gedrag nam en er op een strikt wetenschappelijke manier naar keek.
** Om de een of andere reden ben ik uit de paardencoaching gestapt, maar werd door een vriend teruggehaald voor nog een rondje paardentraining. Ik ga mijn verhaal niet vertellen als verkoper, maar als vriend van een verkoper. Het is belangrijk te beseffen dat ik een opgeleide professional ben die al zo’n 15 jaar uitgebreid aan paardentraining doet. Ik ben zo goed als het maar zijn kan.
Een uittreksel van een verbaal gesprek van mijn vriend:
Ik: ‘Ik heb paardencoaching gebruikt, en ik vraag me af of jullie het leuk vinden? Vriendin: Ja, we zijn eigenlijk begonnen met paardencoaching voor onze toon, maar het heeft me er uit geschopt. Ik denk dat ik er zo bij betrokken raakte, dat het mijn hele ervaring van paardemanschap gewoon verkleurde.
Ik dacht bij mezelf waarom deze persoon die in paardencoaching zat het zo negatief zag, zelfs nadat ik begon met paardencoaching. Ik dacht ook dat van wat ik heb gehoord, de andere trainers denken dat paardencoaching niets meer is dan ‘drama’ en ‘zeer harde training’.
Ik zeg dit niet graag, maar de studies die de paardentrainers in het onderzoek stoppen, zijn helemaal niet gebaseerd op erg goed onderzoek. De meeste studies toonden aan dat paarden beter werden naarmate de prijs van de training daalde, en hoe hoger de prijs, hoe slechter het paard het deed. IIRC, de studie opgenomen in dit boek, vond dat de derde van de paarden meestal presteerde het slechtst wanneer en het was iets van $ 90. Dit is niet het geval.
Mijn vriendin is het ermee eens dat er veel hijinx gebeuren als er sprake is van paardencoaching. Het enige wat ik haar kan vertellen is dat ik onbedoeld veel schijven heb gekregen van paarden (die druk op hun hoeven uitoefenden) die ik nooit had mogen krijgen.
Sommige paardeneigenaars zijn te bereidwillig om alles te doen om paard na paard te rangschikken voor rangschikkingsdoeleinden zoals zij het zien, terwijl het eigenlijk gewoon een hoop arbitraire isters zijn (deze paarden zullen beoordeeld worden op hun kunnen en ons verslag uitbrengen).
Ik heb, minstens één keer, moeten werken met paarden die lui waren en uitlaatfouten maakten die wrijving veroorzaakten tussen paarden in de stal. Echter, voordat ik met dit probleem te maken kreeg, kreeg ik slechte records, resulteerde in ** toewijzingen, zijn verhinderd om de ring in te gaan omdat paarden een onmenselijke behandeling voelden. Helaas ken ik de goede records niet, maar die hadden niet de frustratie, of iets anders tegen hen.
